С’ич’а́с жыс’ дpyга́ja, кон’е́шно. Топ’е́р’ во́на машы́ н- то ско́л’к’о: и трактора́ и конба́jны. Jа́ моло́дʼинʼкʼа была́, а робо́ты-то мно́го. Це́л’нoj д’ен’ на нога́х. Ума́jешса, рука́м-нога́м н’еохо́та шев’ел’и́ т’. А в’е́ ч’ером на пос’ид’е́лк’и ид’о́ м, пojóм та́ мотко, гулʼа́jeм. Мужов’е́j соб’е́ иска́л’и. О͞дохн’о́м манʼе́нʼко, да и лан́͞ о.
Ч’айк’у́ бы по́п’ил’и, то́л’к’о жа́хл’ен’к’иj он но́нч’е. Мы-то з͡ д’е́душком отч’а́йп’ил’и. Ково́дн’ас покопал́ ас’ на огоро́де, так сп’и́ну залом’и́ло. На́дотко к ф’е́ршалу ит̅и.
В е́тот гот двух оста́в’ила: по́роза да jа́pкy. По́роз-от соло́ш̅ыj, а е́та мopна́ja, ч’ево бы jej полу́ч’е смо́тр’ит.
Д’е́душко, што нога́м-то шо́ркаjеш? Л’ада́͞шʼиj ты у мʼенʼа́. Ва́с’к’а, по́што дв’е́р’и расхл’еб’е́нил? Уш хо́лот на дворʼе-то.
Да́ в’ич’а сва́ ха пр’иходи́ ла, домовн’и́ ч’ат’ звала́ , в го́ рот поjе́д’ет. H’eл’о́xкaja иjo пр’ин’есла́! Н’еда́рома с’ево́дн’е упа́ла. В мага́з’ин од’о́жу пр’ив’езл’и́. Пла́тʼjе на кот’е́тк’е куп’и́ла. Управл’а́ц̅а на́до, скот’и́на ор’о́т. Оп’а́т’ круч’о́к отодра́л’и. То́лькʼо и смотрʼи́! Е́ т̅а пр’иколот’и́ л вет’. Вы што л’и т’е́ пл’ину-то запалʼи́ лʼи?
По доро́г’е н’е ход’и́т’о, он̅а гр’ас’. Отв’ор́ ку ув’и́д’ит’о, и по jej к п’ер’ел’е́ску мо́жно доjти.
Е́ка л’еб’еза́! Фс’о́ jej на́до поп’ер’о́т л’уд’еj су́ну͞ца (Ярослав- ская область, 1967 г.).
Комментариев нет:
Отправить комментарий